In de jaren ’70 ging een antropoloog de ME’en van Ethiopie bezoeken. Hij liet hen een afgedrukte foto zien. Het papier werd besnuffeld, bevoeld, rondgedraaid, verkreukeld, ze staken het in hun mond om op te kauwen,… Ze konden niet herkennen dat er iets afgedrukt stond op de foto, omdat er in hun leven geen foto’s bestonden, ze zagen enkel blinkend papier.
Wat we ‘zien’ in ons leven, hangt samen met wat we ‘kunnen’ zien en herkennen. We zien de zaken die we betekenis hebben gegeven door afspraken en conventies. Een hond zien we als hond omdat we dit als kind zo hebben geleerd. Een ouder die wil experimenteren kan het kind evt aanleren dat de hond een kerstboom is ipv een hond.
Wat we ‘zien’ in ons kader, is voor een groot deel door onszelf gevormd. En als dat zo is, kunnen we maar beter een kader van betekenis scheppen dat bijdraagt aan een kwaliteitsvol leven voor onszelf en de mensen rond ons. En wat zich buiten het kader bevind, naar binnen trekken of tenminste binnen ons aandachtsveld.
Creativiteit brengt naar binnen wat er buiten ons kader ligt, wat nu nog onbekend is, bvb het resultaat van het creatieproces. Hoe zal het eruit zien, eens het klaar is en, wanneer het klaar is,…
Terug verbinding zoeken met je eigen creativiteit, voor velen onder ons nog verborgen, voor anderen in overvloed aanwezig maar in zo’n grote hoeveelheid dat het overweldigend is en tegelijk blokkerend werkt.
Ik heb een missverkiezingsmissie: die van wereldvrede en daar draag ik toe bij door mensen te helpen hun creativiteit in leven en werk te ‘her’ontdekken. Want door meer creativiteit toe te laten in ons leven, zijn we beter in staat de wereld rondom ons te ‘begrijpen’ en te ‘omarmen’.
Neem contact op wanneer je meer wil weten over wereldvrede en creativiteit;-)
