Wat is jouw talent? Waar ben jij écht goed in?
Kreeg je die vraag ook al? En kon je er op antwoorden? Zei je "ja"?
Mooi is dat! Prachtig zelfs. Want je leven leiden waarin je je talent ten volle kan inzetten lijkt me werkelijk geweldig! Ik ben benieuwd wat je talent is én daarnaast ben ik ook benieuwd om te weten hoelang je erover hebt gedaan om vlot en spontaan op deze vraag te antwoorden. Want zeggen dat je een talent hebt, voelt enorm kwetsbaar, alsof je de geheime schuilplaats van een waardevolle schat "verklapt".
Zei je "nee" daarentegen, dan lijkt me dat volstrekt normaal. Dat je nee zegt, zegt immers niets over het al of niet hebben van een talent. Want wat is dat? Talent? Iets waar je ongelofelijk goed in bent? Iets waar je in uitblinkt, iets waar anderen je voor bewonderen? Is het iets dat er altijd al was, is talent aangeboren?
Neem nu Kim Clijsters, ooit nummer 1 in het vrouwentennis. Je zou kunnen zeggen dat tennis haar grote talent was en is. Maar wanneer begon dat talent? Ze werd immers niet geboren met een tennisraket in haar handen, toch? Haar talent is gegroeid omdat ze er ooit mee begonnen is. Misschien probeerde ze ook nog andere hobby's, geen idee. Alleszins bij tennis voelde ze op een gegeven moment vast die vonk. Die vonk die haar het vertrouwen gaf om door te gaan, om te blijven spelen, te oefenen en zich zelfs te meten met anderen. Die ene vonk zorgde ervoor dat ze tennis leuk genoeg vond om zich een weg te ploeteren naar succes, met alle bijhorende ups en downs.
Als buitenstaander leer je de hoegenaamd getalenteerde personen pas kennen als ze vertrouwen genoeg hebben in zichzelf en in hun kunnen om ermee naar buiten te komen. Bvb wanneer de tennisser goed genoeg is om wedstrijden te spelen, de singersongwriter genoeg eigen liedjes schreef om op het podium te kruipen, de kunstenaar kunstwerken heeft om te laten zien aan publiek,...
We zien talent als het er al is en alsof het er altijd al was. Terwijl talent in wezen het resultaat is van "ergens aan beginnen, doen, oefenen, nog meer oefenen, falen, toch doorgaan, zelfvertrouwen krijgen, soms een nieuw dipje, beter worden, persoonlijk groeien,..." Want talent is niet altijd dat zaadje dat moeiteloos en vanzelf groeit. Het is groeien, platgeslagen worden door een stevige regenbui, platgestampt worden door een onoplettende passant, een andere weg omhoog zoeken of het opgeven.
Talent is iets kwetsbaar, teer, een diep verborgen schat die enkel kan ontdekt worden in het "doen". Geen Mozart, geen Picasso, geen Annie M.G. Schmidt werden "zomaar" hun getalenteerde zelve. Niemand krijgt op een blaadje wat zijn talent is. Dat ontdek je enkel door ergens mee te beginnen, door "in actie te komen" zodat er ergens een vonkje kan ontstaan. Een vonkje dat de kans krijgt om te flakkeren en iets aan te steken, vóór het uitgeblazen wordt. Talent is overroepen want talent ontwikkelen is hard labeur. Het is het ontwikkelen van een ijzersterke mindset die elke tegenslag, elk dip, elke kritiek, elke nee die je krijgt, overwint omdat het applaus, de positieve feedback, de bewondering die je voelt, het compliment dat je krijgt als je merkt dat je iemand geïnspireerd hebt om iets gelijkaardig te doen, veel meer doorweegt. Maar hoeveel talent is er voor die tijd al uitgeblazen, platgestampt en onder de grond gekropen nog voor het tot volle bloei is kunnen komen?
Soms heb je anderen nodig om jouw talent bloot te leggen. Soms zijn het anderen die je inspireren en je vonk extra zuurstof geven. Soms zijn het anderen die je helpen om een sterke mindset te ontwikkelen en de weg van je talent te volgen. Soms is het pas met anderen aan je zijde dat je leert zeggen: "ja" dít is mijn talent.
En "ja", het is mijn talent om jou te begeleiden in die zoektocht naar de vonk, jouw vonk voor een talentVOL leven.
